Ár var alda, það er ekki var, var-a sandur né sær né svalar unnir; jörð fannst æva né upphiminn, gap var ginnunga en gras hvergi. |
In ancient times, when Ymir lived, there was sand nor sea nor cold waves; earth did not exist nor the heavens above, only a yawning void and grass nowhere. |
Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilög goð, og um það gættust; nótt og niðjum nöfn um gáfu, morgun hétu og miðjan dag, undorn og aftan, árum að telja. |
Then went the Regin all to their judgement seats, the all-holy gods, thereon held council: to night and to the waning moon they gave names; morning they named, and mid-day, afternoon and evening, whereby to reckon years. |
Uns þrír kómu úr því liði öflgir og ástkir æsir að húsi, fundu á landi lítt megandi Ask og Emblu örlöglausa. Önd þau né áttu, óð þau né höfðu, lá né læti né litu góða; önd gaf Óðinn, óð gaf Hænir, lá gaf Lóður og litu góða. |
Until there came three mighty and benevolent Æsir to the world from their houses, they found on earth, nearly powerless, Ask and Embla, who were without destiny. They had no Spirit, no sense, no blood, no ability to walk, no good colour. Spirit gave Odin, sense gave Hoenir, blood gave Lodur, and good colour. |